KENDİ NEFSİME...!!
Köyden, kazadan, çıkıp gelmiştik...!
Sırtımızda ki ceket yamalıydı çoğumuzun..
Kriminal tiplerdik..
Kimimiz darbuka çalardık düğünlerde,
Kimimiz fırında kalfa yamağı..
Kimimiz adli vaka..
Bir elin parmağı kadar olsa da, vardı elbet aristokrasiden gelme..
Velhasıl üç öğünün ikisi aç geçerdi..
kim bilir..?
Birden dev ! oluverdik...
Bir hâl olmuş du bizlere..
Düne dair, hiçbir şey iken, bugün biz bile inanamaz olduk halimize..
Bu davanın temsili olan hareketin birer mensubu olmak dışında ne üstün özelliğimiz vardı..
Kim tanırdı, saygı duyar, severdi..
Ali’yi , Ahmet’i, Ayşe’yi..
Tamam haklı olduğunuz konular yok muydu,
illaki vardı...Hem de çok..
Lakin durmalıydı artık.....!
Allah aşkına, durulmalı..
Ülke işgal edilecekti neredeyse..
Kör mü olduk nedir ?
Bilmiyor muyuz ? hırsızı, arsızı , haini şerefsizi...
Sizi neredeyse hdpkk ile ile Fetö ile aynı kavşağa getiren bu hırsınızdan vazgeçin..!
Hani karşılıksız sevmiştiniz bu milleti..!
Söz vermiştiniz !
Ne oldu ?
15 Temmuz’dan sonra söylenecek söz kalmış mıydı ki ?
ETME’yin, gelin sahip çıkın..!!
Sonunda kaçacak olanlarla,
kalacak olanlar belli değil mi ?
yüreğimizde patlayacak, kucağımıza bırakılan
pimi çekili bomba kimi parçalayacak...
Elbette bizi.
Sevgiyle kalın..
